Potencjalny sygnał

Zrobiła nam się bardzo ciekawa sytuacja na indeksach. Wiele wibracji wskazuje na początek maja jako miejsce możliwego zwrotu na rynkach akcji. Zacznijmy od Russell 2000:
RUT

Mamy tu 2 wskazania wibracji części setnych na poniedziałek, 4 maja z możliwością przesunięcia do 6.05
Mniej lub bardziej podobne rzeczy pokazują i inne amerykańskie indeksy:
SPX:

DJIA:

Nasdaq Composite:

CAC40 – tu mamy możliwość, że szczyt był już dziś, w 31 sesję od dna. W poniedziałek, 4 maja w Paryżu będzie 32 sesja, a nie 33, jak policzył to program. 1 maja we Francji jest dniem wolnym:

DAX – z tą samą uwagą, co CAC40 – piątek 1 maja jest dniem wolnym, więc mamy tu 52 a nie 53 sesje:

Na koniec kontrakt emini na indeks SPX:

Ostatnie 2 wskazania (DAX i ES) to wskazania typu triangulacyjnego (czyli w tym wypadku wibrację pokazywałby dołek między dwoma sąsiednimi szczytami).

Z najważniejszych i najczęściej przeze mnie analizowanych indeksów tylko Nasdaq 100 nie pokazuje wibracji z okolicami 4-5 maja.
Czy to zadziała? Podejrzewam, że tak, choć oczywiście lepiej poczekać na dowody, bo rynek nie musi wcale mnie słuchać 🙂  :-)
Załóżmy, że to zadziałało. Co dalej? Kusząca dla wielu, zwłaszcza tych o niedźwiedzim nastawieniu, jest myśl, że teraz znowu ostro w dół, pod dołki z końcówki marca itd.
O ile sądzę, że czeka nas teraz dość głębokie zejście w kierunku marcowych minimów, o tyle ten niedźwiedzi scenariusz uważam za zbyt prosty i przedwczesny. W końcu „jednym z najważniejszych działań rynku jest mylić jak największą ilość uczestników przez jak najdłuższy czas”, prawda??  🙂  🙂 .

Dodajmy do tego jeszcze względnie niewielu przekonanych wśród drobnych inwestorów, że oto hossa na dobre powróciła i raczej trudno spodziewać się szybkiego połamania dołka.
O wiele sensowniejszym byłby głęboki test dna z 23 marca, bez jego połamania i potem jeszcze raz powrót w okolice, w których obecnie jesteśmy – taki schemat pozwoliłby wielu uwierzyć, że bessa nieodwołalnie minęła, co ostatecznie mogłoby dać wystarczającą siłę kolejnej dużej fali spadkowej, takiej, która miałaby dość w sobie mocy, by połamać marcowe dna. Trendy żywią się różnicą przekonań, a na razie wciąż zbyt wielu uważa, że to tylko krótka korekta w spadkach.

Tak zachowały się oba modele korekt po szybkich i mocnych spadkach, o których wspominałem w poprzednim wpisie: DJIA z lat 1929-30, którą to sytuację nadal traktuję jako pewnego rodzaju wzorzec zachowania po dużym i gwałtownym spadku, oraz Nasdaq w okresie marzec – wrzesień 2000.
Na koniec jeszcze jedno: podobne wskazania na amerykańskich indeksach, jak pokazane wyżej dla okolic 4 maja, dostaję dla okolic 2 lipca. Oczywiście dziś nie mam pojęcia, co wtedy może nastąpić (choć kusi uznać, że to będzie szczyt po podciąganiu w ramach strojenia okienek przed końcem pierwszego półrocza 🙂  ), to wyjdzie w trakcie, ale miejsce jest z potencjałem istotności – to ostatnia sesja przed Świętem Niepodległości w USA. Będzie już po księgowym zamknięciu pierwszego półrocza, a w tej okolicy czasowej wiele funduszy organizuje spotkania swoich komitetów inwestycyjnych, w celu ustalenia strategii na drugą połowę roku.

Tą drogą
Nikt nie idzie
Tego dzisiejszego wieczoru.

Basho (1644-1695)