Oj, zaćmiło…

 No to zrobiło się ciekawie po niedawnym zaćmieniu Słońca w USA 🙂

Odczyt CPI w USA nie dramatyczny, ale i nie taki, jakiego po cichu oczekiwano. Potwierdza tylko to, co niektórzy od pewnego czasu przebąkiwali, wbrew słowom wielu urzędowych optymistów – inflacja może zaliczyć wyraźne odbicie. No i mamy trzy coraz wyższe odczyty inflacji CPI pod rząd, co wielu komentatorów ekonomicznych i gospodarczych zaczyna nazywać trendem. Do tego oczywiście FOMC minutes czyli protokół większości dyskusji z marcowego posiedzenia FED (pełny protokół ujawniają po 5 latach!), w którym dominuje ostrożność, obawy przed inflacją i tradycyjne zaklęcia o zależności ruchów od napływających nowych danych itp. A mieli przecież dawać półsłówkami sygnały o gotowości do zmiany polityki! 😉

Efekt? Rynek obecnie oczekuje jednej obniżki stóp w 2024 a drugiej daje tylko 50% szans. Przypomnę, że w grudniu ’23 gdy Powell ni z gruszki ni z pietruszki wypalił, że obniżki stóp są już blisko, rynek oszalał ze szczęścia i oczekiwał 7 obniżek stóp po 25 bp pod rząd na każdym posiedzeniu FOMC począwszy od marca, w tym pięciu jeszcze w 2024.

Po grudniowym obniżkowym optymizmie już nie ma śladu… O przepraszam, jednak jest ślad. Rynki są dużo, dużo wyżej niż wtedy, a zasadnicza podstawa tamtego optymizmu właśnie zanikła 🙂

Ale ja dziś nie o tym. Będzie o sytuacji na polskim rynku, głównie pod kątem indeksu WIG20.

No to zacznijmy. Na początek wykres, który już wstępnie kilka dni temu pokazywałem na Twitterze/X – 2 rymowanki Kairos w układzie tygodniowym.

Uwagi techniczne dla spotykających się z tematem pierwszy raz:

a) w przypadku indeksów patrzymy na 2 cyfry na lewo od znaku dziesiętnego (przecinka w Polsce, kropki w krajach anglosaskich) i 2 cyfry na prawo od znaku (części setne). Tak, rynek używa tych cyfr, na które większość z nas nie zwraca uwagi J

b) rymowanka ceny i czasu jest wtedy, gdy różnica między dwoma cyframi ceny, wymienionymi w punkcie a) nie przekracza 2 jednostek: np. mamy 25 setnych w jednym z ekstremów, a okres między dwoma ekstremami wynosi np. 24 sesje albo 127 dni kalendarzowych

Wiem, że spotykającym się z tym pierwszy raz trudno jest uwierzyć, że to, co tu na wykresach pokazuję ma jakieś znaczenie. Sam przechodziłem identyczne niedowiarstwo w 2016 roku i dopiero niesamowity pokaz skuteczności zjawiska w czasie Brexitowej paniki zmienił moje nastawienie, a wraz z samodzielnym przepracowaniem tematu na francuskim indeksie CAC 40 stałem się gorącym zwolennikiem tej metody. Do meritum:

Na wykresie mamy rymowankę części setnych maksimum indeksu WIG20 z 9 kwietnia (2529).12 z 212 tygodniami, jakie minęły od dna paniki COVIDowej w 2020 roku oraz 29 punktów ze 130 tygodniami, jakie upłynęły między uformowaniem się maksimum z października 2021 a niedawnym szczytem. Dla informacji już bez wykresu dodam, że poprzedni, lokalny szczyt indeksu z 23 lutego 2024 miał tylko jedną rymowankę Kairos w układzie tygodniowym: powstał 71 tygodni od dna z października ’22 (1337,71 pkt).

Przejdźmy teraz do tego, co widać na wykresie dziennym, na sesjach (można też liczyć czas na dniach kalendarzowych albo stopniach kątowych orbity Ziemi względem Słońca, tzw. stopniach słonecznych, ale o tym będzie kiedy indziej). Pierwszy wykres:

Co tu widzimy?

– rymowankę 13 sesji od dna ostatniej korekty do szczytu z 9.04 z 12 setnymi – (2529).12 pkt

– rymowankę 30 sesji od szczytu z lutego br. z (25)29.(12) pkt

– rymowankę 57 sesji między niedawnym szczytem a setnymi z minimum 16 stycznia br.(2161),56 pkt.

– rymowankę 128 sesji między dnem z października ’23 a maksimum z 9 kwietnia (25)29,(12) pkt.

Drugi wykres:

Tu widać:

– rymowankę 312 sesji od szczytu ze stycznia ’23 z wartością setnych (2529),12 pkt

– rymowankę 372 sesji między dnem z października ’22 i obecnym szczytem z wartością minimum w tym dnie (1337),71 pkt

Dużo tego, prawda? Większość ważniejszych ekstremów ruchu w górę, zaczętego w październiku 2022 „łapie się” z jakąś rymowanką z niedawnym szczytem. Jest tego znacznie więcej, niż np. na szczycie z lutego br.

Ten zespół rymowanek na wykresach dziennych i tygodniowych (są jeszcze podobne intraday, ale ich dziś nie pokazuję) dla szczytu z 9 kwietnia nazywam dobrą organizacją struktury czasowej i jest typowy dla istotnych ekstremów (zarówno dołków jak i szczytów). Niestety – czasami zdarza się też w przypadku mniej istotnych ekstremów. Wszystko po to, żeby interpretatorowi sytuacji nie było za łatwo J

Mam jeszcze jeden wykres:

Zdarza się, że setne rymują się w inny sposób, niż z czasem  między ekstremami. I to jest dokładnie ten, raczej rzadki przypadek: wzajemne proporcje ostatnich 2 fal – spadkowej do późniejszej, wzrostowej, zakończonej szczytem 9 kwietnia wynoszą 85,1%, setne w dnie z 19 marca: (2297),85 pkt. To tzw. układ triangulacyjny – wartość liczbowa ekstremum „w środku” w jakiś sposób reguluje sytuację między poprzedzającym je i następującym po nim ruchu.

Przyznam się, że mam z tymi proporcjami pewien problem: dla wzmocnienia ich znaczenia przydałby się jakiś układ czasowy między ekstremami z lutego, marca i kwietnia ’24, rymujący się z 85. Tymczasem nie ma tam nic takiego na poziomie dziennym (co już oglądaliśmy wyżej) i nie ma też nic na poziomie intraday – np. między ekstremum z lutego i kwietnia br. mamy dokładnie 90 świec na wykresie 180 min lub 60 świec na wykresie 360 min.

O interpretacji tej sytuacji nieco później.

Spójrzmy teraz, co stało się na wykresie USD/PLN. Oto wykres tygodniowy tej pary walutowej:

Trzecie odbicie od 10 letniej linii trendu, najbardziej dynamiczne ze wszystkich trzech. Ruchy dzienne większe niż 1% nie są częste na polskim Forex, a tu, w zeszłym tygodniu, mamy aż 2 takie dni. Ani chybi, ktoś mocno spieniężał swoje polskie aktywa i zamieniał otrzymane pieniądze na waluty. Zapewne byli to w większości przedstawiciele „gorącego, szybkiego kapitału” :

Tu widać dużo lepiej skalę i rozmiar niedawnych ruchów w porównaniu do innych dni. W zaledwie 4 dni mamy dynamiczne wyjście ponad pierwszy, lokalny opór (szczyty z przełomu marca i kwietnia br.) Wygląda na to, że rynek w końcu ruszył na poważniej w górę, a to dopiero początek. I znowu zasada „Boh Trojku ljubit” czyli Bóg kocha trójkę – trzy testy przed poważniejszym odejściem. Oczywiście, zgodnie z tą zasadą, gdyby jednak wkrótce doszło do kolejnego, czwartego testu linii, najprawdopodobniej zostałaby ona przełamana w dół.

Jako gorący zwolennik szukania „stref przyciągania” w rejonach nie zamkniętych luk śmiem twierdzić, że minimalny zasięg ruchu USD/PLN w górę to okolice „luki wyborczej” z połowy października ’23 (czerwona elipsa), czyli rejon 4,25 – 4,30. Oczywiście może to być jeszcze wyżej, podany szacunek uważam za ostrożny i konserwatywny.

Sytuacja fundamentalna także temu sprzyja – oto mamy wspomniany wcześniej wzrost inflacji w USA, który powstrzyma na jakiś czas (jaki?) zapędy FED do obniżek stóp i jednocześnie słabnięcie inflacji w Europie oraz gotowość ECB do obniżek stóp procentowych. O ile w RPP mamy raczej polityczny klincz, który powinien prowadzić do utrzymania się stóp na niezmienionym poziomie, dopóki dane ekonomiczne jednoznacznie nie wskażą konieczności obniżek, o tyle spekulacje o szybkiej zmianie polityki monetarnej w Eurozonie na luzowanie ostatnio się nasilają, wskutek czego Euro słabnie w relacji do USD i słabnąć będzie jeszcze jakiś czas. To słabnięcie EUR pociągnie za sobą także inne europejskie waluty, które globalny kapitał postrzega jako mniej lub bardziej powiązane ze Euro. PLN także się mieści w tej kategorii.

Dlaczego to istotne? Pozwolę sobie przypomnieć ten pokazywany tutaj już wcześniej wykres, przedstawiający WIG20 na tle odwrotnej pary: PLN/USD. Ta para pokazuje, ile centów można kupić za 1 zł, czyli w praktyce siłę złotego w relacji do dolara:

Sprawa prosta: trwające dłużej niż kilka dni umacnianie się USD to mocny wiatr „w oczy” indeksu WIG20, z jednym wyjątkiem w ostatnich 20 latach – odbudowa aktywności po lockdownach, gdy przez pierwszą połowę 2021 roku indeks nie reagował na umacnianie się USD. Generalnie wzrosty WIG20 bardzo wyraźnie korelują z okresami umacniania się PLN, przy czym nie chodzi tu raczej o skalę ruchu złotego, a bardziej o jego kierunek – ruch nie musi być znaczny, byle był odpowiednio długotrwały we właściwym kierunku.

Dodajmy do tego kwestie nastrojów rynkowych:

Wskaźniki sentymentu są obecnie w strefach znacznego optymizmu. Amerykański NAAIM Exposure do niedawna osiągał wartości powyżej 100 pkt, co oznaczało, że spora grupa zarządzających była gotowa kupować akcje z lewarem (ankieta dopuszcza maksymalny lewar 2 czyli 200 bp, wartość równa +100 oznacza, że zarządzający chcą kupić akcje „pod korek”, ale bez lewara:

Również polski INI wskazuje spory optymizm rodzimych inwestorów co do GPW, ale podobnie jak w USA, nieco mniejszy od niedawnego. Żółta linia – indeks WIG, pozostałe kolorowe linie objaśnione pod wykresem:

Dochodzimy w końcu do kwestii interpretacji całej sytuacji.

Jak już wcześniej wspomniałem, dobra organizacja struktury czasowej całego ruchu od dna z października ’22 jest poważną przesłanką za tym, by uznać niedawny szczyt WIG20 za istotny. Organizacja struktury na tym szczycie jest najlepsza ze wszystkich dotychczasowych, licząc od dna z 2022. Jednak same Kairosy i organizacja struktury czasowej to za mało. Zawsze powinno być jeszcze „coś” na potwierdzenie. Tu wróćmy do kwestii rymowanki 85 setnych i 85%. Squaring, który tłumaczę (nie tylko) na własny użytek jako rymowankę ma pełną nazwę price time squaring, czyli w wolnym przekładzie rymowanka ceny i czasu. Tymczasem tutaj mamy rymowankę ceny i proporcji 2 sąsiednich ruchów. Dotąd spotkałem się tylko z jednym, podobnym przypadkiem i to w o wiele mniejszej skali – intraday. To potwierdzenie jest słabe, a godziny szukania czegoś jeszcze oprócz tego, nie dały żadnego rezultatu. Zaraz po zauważeniu dobrej organizacji struktury czasowej, co odkrywa się szybko i względnie łatwo, uznałem, że to tylko kwestia poświęcenia jeszcze chwili czasu. Tymczasem poświęciłem tego czasu sporo i praktycznie nic więcej nie znalazłem.

Jeśli zaraz po stwierdzeniu dobrej struktury czasowej szczytu dawałem75% szans na to, że to coś poważnego, tak wskutek szukania potwierdzenia muszę obniżyć tę wartość do jakichś 60%.

Z elliottowskiego punktu widzenia pasowałoby to na  zamkniętą już strukturę abc – x – abc taką, jak poniższa

w której ostatni ruch: c w ramach drugiego abc sam dzieliłby się na mniejszą trójkę.  To oczywiście przy założeniu, że 9 kwietnia WIG20 naprawdę zrobił ten istotny szczyt. Jeśli tak jest, to teraz powinna nas czekać korekta całego ruchu w górę, zaczętego w październiku ’22. W teorii mogłaby ona zejść nawet do okolic tamtego dna, choć szeroka strefa 38 – 62% zniesienia całego ruchu (czyli 1790 -2075 pkt.) wydaje się na dziś znacznie prawdopodobniejsza. Wizja większego umacniania się USD w relacji do PLN i większości innych walut generalnie wspiera powyższe założenie.

A co z owymi 40% prawdopodobieństwa, że to jeszcze nie jest ten szczyt? Wtedy oczekiwałbym jeszcze jednego ruchu w górę, trochę poprawiającego ekstremum z 9 kwietnia, a koniec obecnie zaczętych spadków powinien nastąpić jeszcze powyżej tej różowej linii. Jak miałoby dojść do tego poprawienia szczytu z 9 kwietnia w sytuacji, gdy mamy ruch, umacniający dolara? Cóż, ten ruch w górę nie będzie jednostajny i co jakiś czas będą się trafiać mniejsze i większe korekty. Jedną z takich korekt WIG20 mógłby próbować wykorzystać.

Wracając do tematu obniżek stóp, od którego zacząłem: rynek obecnie liczy, że ta jedna, „pewna” obniżka w 2024 roku będzie mieć miejsce na wrześniowym posiedzeniu FOMC. Nie jestem przekonany. Taki ruch we wrześniu zostałby odebrany przez ekipę Trumpa i zapewne nie tylko przez nich jako wspieranie kandydatury Bidena w wyborach. Według mnie możliwy byłby do zaakceptowania przez Trumpa tylko pod warunkiem mocnego spadku inflacji i wyraźnego spadku aktywności gospodarczej USA do tego terminu, co na dziś jest raczej mało prawdopodobne. Jeśli Powell chce być neutralny, to przy nie zagrożonej aktywności gospodarczej USA zaczeka z pierwszą obniżką stóp do okresu po wyborach: albo planowo w grudniu, albo jeszcze w listopadzie na jakimś dodatkowym posiedzeniu ad hoc.

Z mojej strony to wszystko na dziś.

Nie wiem, kiedy będę mógł popełnić kolejny wpis. Może wyjść z tego (niezamierzona) dłuższa przerwa z przyczyn ode mnie niezależnych. Mam nadzieję, że jednak do niej nie dojdzie.

Szanowny Czytelniku! Jeśli uważasz, że wpis jest tego wart i coś wnosi do Twojej wiedzy o rynkach, możesz mi postawić wirtualną kawę pod poniższym linkiem:

https://buycoffee.to/songmun

W żebraczych szatach
kim jest ta dziwna postać
wiosną rozkwitłą?

Basho (ze zbioru Hanatsumi, 1690)