87 czy 29? Chińska zagadka

Przez media finansowe przetacza się ostatnio dyskusja, jak interpretować to, co się niedawno stało na chińskich rynkach akcji. To, że nie można tego inaczej nazwać, jak tylko krachem, jest oczywiste, ale nie o to toczy się spór. Chodzi o następstwa. Analitycy podzielili się na dwa obozy: obóz Byków uważa, że w Chinach mieliśmy powtórkę z 1987 roku w USA (czyli krach giełdowy bez poważniejszych następstw gospodarczych), a chiński rynek za stosunkowo krótki czas pozbiera się i zaatakuje czerwcowy szczyt; obóz Niedźwiedzi uważa, że to, co się stało w Chinach jest raczej bliższe 1929 r. w USA niż 1987 i że czerwcowo – lipcowy krach jest wstępem do czegoś znacznie poważniejszego.

Oprócz wielu lepszych czy gorszych argumentów z dziedziny analizy technicznej czy fundamentalnej, każdy z obozów ma na poparcie swego stanowiska ciekawą obserwację natury psychologicznej.

Obóz Byków mówi: jeśli to jest początek poważnych problemów gospodarczych w Chinach, to byłby to pierwszy przypadek w historii, że chór kraczących ekonomistów wykrakałby problemy gospodarcze na długo przed ich wystąpieniem. Na to Niedźwiedzie odpowiadają, że jeśli to jest koniec spadków w Chinach, to byłby to pierwszy przypadek w historii rynków akcji, gdy zmasowana interwencja rządowa, połączona z administracyjnymi zakazami sprzedaży akcji doprowadziłaby do powrotu rynku Byka.

W istocie spór między tymi dwoma frakcjami możemy sprowadzić do 2 konkurencyjnych oznaczeń falowych ostatnich kilku lat na indeksie SSE Composite (a-shares):

Byki widzą dalszy rozwój sytuacji wg jakiegoś wariantu zielonego scenariusza z możliwym oczywiście testem lipcowego dna, Niedźwiedzie wg czerwonego.

Nim powiem, po której jestem stronie i dlaczego, chciałbym, abyśmy przyjrzeli się samemu krachowi, bo jak każdy krach, jest on zjawiskiem ciekawym. Myślę, że nikt z Czytelników nie ma zamiaru kwestionować zastosowania pojęcia „krach” do spadku indeksu w Szanghaju o 34,8% w czasie 18 sesji.

Zacznijmy od technicznej ciekawostki: mimo potężnych interwencji rządu chińskiego, zakazów sprzedaży itp. krach zachował się bardzo technicznie, zatrzymując się w przybliżeniu w rejonie 1.618 wydłużenia w dół ostatniej fali wzrostowej

Zerknijmy teraz na samą strukturę falową krachu. Być może to nam podpowie, co mamy myśleć na temat przyszłości chińskiego rynku:

Nie wdając się za bardzo w Elliottowską scholastykę, dla mnie jest to podwójny zygzak, choć nie jestem zadowolony z takiego oznaczenia, zwłaszcza w odniesieniu do końcowych akordów krachu, ale nie mam czasu ani ochoty zagłębiać się we wszystkie niuanse falowe tego miejsca na wykresie. Mam rzeczy znacznie ważniejsze do zakomunikowania, niż to. Chyba nie ma wątpliwości, że nie jest to fala impulsu 1-2-3-4-5 i dyskusja co do prawidłowego oznaczenia sprowadza się do odpowiedzi na pytanie: jakie prawidłowe struktury z rodziny zygzaków tu zastosować, bo raczej trudno zaprzeczyć, że mamy tu zygzaki?

A więc pomimo wstępnych nadziei, Mr Ralph Nelson Elliott nie może nam jakoś specjalnie jaśniej podpowiedzieć, co czeka w dłuższej przyszłości chiński rynek. Trzeba szukać gdzie indziej, co też zrobimy.

Tym razem oszczędzę Ci Czytelniku rozrysowywania węzłów czasowych na indeksie SSE Composite, nie są jakoś szczególnie imponujące swą precyzją. Wystarczy jeśli powiem Ci, że czerwcowy szczyt wypadł dokładnie 1236 tygodni od ponownego uruchomienia giełdy szanghajskiej na początku lat 90-tych. 1236 to oczywiście pochodna od 1.236, czyli ważnego elementu precyzyjnego obliczania współczynnika Fibonacci’ego. Matematycznie współczynnik Fibonacciego wyznacza się wg algorytmu:

1 Pierwiastek kwadratowy z 5

2 Od wyniku z pkt 1 odejmij 1

3. Wynik z pkt 2 podziel przez 2

Owe 1.236 to nic innego, jak wynik działań z punktu 2.

Od pewnego czasu nauczyłem się, że jeśli widzę tak istotny szczyt, który niezbyt ładnie układa się w strukturze węzłów czasowych, wyjaśnienia tego faktu trzeba szukać u Mr. Williama D. Gann’a, co też i zrobiłem.

Na początek zerknąłem na sam krach metodami Gann’a.

Szybko zauważyłem, że krach w ciągu 18 sesji, jakie miały miejsce w okresie od 12 czerwca do 9 lipca 2015 zdjął 1804 punkty, czyli mamy tu klasyczną odmianę 1:1 price-time squaringu Ganna (ściślej 1: 100, ale po przestawieniu przecinka, co w takich razach należy robić, jest to klasyczny 1:1 Ganna w układzie dziennym).

Widać więc, że dno z 9 lipca, pozornie słabiutkie technicznie i zrobione w głównej mierze przez interwencje rządowe, nie jest takie znowu słabe, jeśli ma squaring po swojej stronie.

Następnie zacząłem szukać, czy Mr Gann jest w stanie powiedzieć coś więcej na temat poprzedzającej krach struktury wzrostowej.

Przyznam, że trochę się nagimnastykowałem, nim znalazłem to, co poniżej przedstawię, ale warto było, bo znalazłem nie pozostawiającą żadnych wątpliwości odpowiedź na pytanie z pierwszego wykresu: zielone czy czerwone?

Teraz będzie trochę prostej matematyki:

Najpierw dane wsadowe:

– szczyt indeksu SSE Composite z 12 czerwca 2015 to 5178.19 pkt (lub 5178.0 wg innego dostawcy danych)

– dno SSE Composite z 27 października 2008 to 1721.6 pkt.

Obliczmy różnicę, czyli:

5178.19 – 1721.6 = 3456.59 pkt

O tyle punktów wzrósł indeks SSE Composite od października 2008 do czerwca 2015.

Zerknijmy teraz na czas.

Między 12 czerwca 2015 a 27 października 2008 upłynęło 2419 dni kalendarzowych.

Podzielmy teraz ostatni wynik, czyli 2419 dni przez 7, aby uzyskać liczbę tygodni:

2419 : 7 = 345.57 tygodni.

Jeśli jeszcze tego nie widzisz Czytelniku, to pozwól, że podam Ci szkło powiększające, abyś dostrzegł wyraźniej:

3456.6 pkt : 345.57 tygodni = 10.0026 pkt / tydzień.

A więc znowu squaring 1 : 1 Ganna , ale w dużo dłuższej perspektywie czasowej!

Wniosek jest jasny- tylko wersja czerwona rozwoju sytuacji z pierwszego wykresu jest prawidłowym oznaczeniem, a z dniem 12 czerwca 2015 wzrosty w Chinach uległy zakończeniu. A więc niestety „1929” a nie „1987” nazwijmy to umownie.

Sprawa jest naprawdę poważna, jeśli na tak długim dystansie rzędu kilku lat dostajemy tak precyzyjny squaring w skali tygodniowej. A jeśli tak, to teraz Chiny czeka „niszcząca fala C” jak ładnie obrazowo określają tego typu spadki podręczniki Fal Elliota.

Jako człowiek ciągle jeszcze pracujący w szeroko rozumianej branży surowcowej wolę nie snuć dalej domysłów, co to będzie oznaczać w najbliższych kilku latach dla cen surowców i rentowności ich produkcji, wystarczy mi świadomość, że nadchodzą naprawdę czarne chmury gradowe i być może to nie Jannet Yellen i jej gróźb podwyżek stóp Byki powinny się najbardziej obawiać.

Ale póki co, Słońce dla Byków jeszcze świeci. Chiński rynek odbija, korygując krach, co pewnie trochę jeszcze czasu mu zajmie, nim znowu wróci do spadków. Europa Zachodnia przeszła do ładnych wzrostów, od których zdaje się na chwilkę odpocznie by znów do nich wrócić, o czym troszkę poniżej.

Jeszcze na szybko kontynuacja serialu pt. układy czasowe na DAX. Dwa poniższe wykresy wrzuciłem 16.07 na Twittera

Tym razem krótkie spojrzenie na ten indeks z…orbity 🙂 Ściślej rzecz biorąc, postanowiłem sprawdzić odległości kątowe na orbicie Ziemii pomiędzy kilkoma ekstremami niemieckiego głównego indeksu, czyli mówiąc Gann’em (to jego pomysł!) sprawdziłem tzw. „stopnie słoneczne” (solar degrees) między ekstremami. Oto wyniki:

Wykresy mają trochę „grubszą” kreskę z powodu słabszej rozdzielczości Twitterowego wyświetlacza. Jeśli ktoś ma ochotę poszukać mnie na TT: moje konto to @SongMun67 ,ale od razu uprzedzam: twitty na temat rynku to zdecydowana mniejszość u mnie.

Wracając do wykresów DAX’a wygląda na to, że wykres nr 2, sugerujący lokalne ekstremum 16.07 najprawdopodobniej dobrze zaprognozował kilkusesyjną korektę.

To tyle ode mnie na dziś.

Letnie niebo
Czyste po deszczu –
Pochód mrówek.

Shiki