London calling?

„London calling, yes, I was there, too
An’ you know what they said? Well, some of it was true!
London calling at the top of the dial
After all this, won’t you give me a smile?”

Londyn wzywa, tak ja też to słyszę
I wiesz co oni powiedzieli? Jakaś część tego była prawdziwa!
Londyn wzywa (lub dzwoni) ze środka tarczy (telefonicznej)
Po tym wszystkim czy nie uśmiechniesz się do mnie?

The Clash „London calling”

Londyn wzywa, choć może lepiej w naszym wypadku brzmiałoby – dzwoni. Ściślej – dzwoni FTSE100, najważniejszy angielski indeks. A jeszcze ściślej to alarmuje rzadki, ale potencjalnie bardzo istotny squaring na tym indeksie.

Troszkę matematyki w minimalnej dawce, ale koniecznej:

Szczyt FTSE100 intraday z 15 maja 2014 to    6894.88 pkt.

Dno FTSE100 intraday z 9 marca 2009 to      3460.71 pkt.

Między tymi datami odbyło się                          1308 sesji.

6894.88 – 3460.71 = 3434.17 pkt  – o tyle punktów wzrósł FTSE100

Podzielmy teraz jedno przez drugie :

3434.17 : 1308 = 2.6255 punktów na sesję, bardzo blisko 2.618.

Aby uzyskać idealne 2.618 punktów na każdą sesję, FTSE100 powinien był zrobić szczyt intraday zaledwie 9 punktów niżej; całkowicie dopuszczalna różnica.

To jest bardzo silny squaring ceny i czasu! A ponieważ jego początek to dno aż z marca 2009, mamy tu więc potencjalnie olbrzymią szansę, że FTSE100 kończy swoje 5-letnie wzrosty!

Czy jestem tego pewien? Tak, jeśli squaring się obroni.

W zasadzie FTSE100 ma niewiele czasu, by wyjść choćby minimalnie ponad 6894.88 pkt i złamać squaring. Takie zachowanie zwiastować będzie gotowość FTSE100 do dużego ruchu w górę, nawet jeśli początkowo do niego nie dojdzie (czyli squaring zostanie złamany, po czym indeks zawróci) – złamanie squaringu zawsze oznacza „chęć” rynku do poruszania się dalej w dotychczasowym kierunku przy pojawieniu się ku temu sprzyjających okoliczności.

Jeśli jednak do przełamania nie dojdzie, można spokojnie przyjąć że rynek angielski, mierzony indeksem FTSE100 zakończył swe wzrosty, zatrzymany tuż pod nadal nie pokonanym szczytem wszechczasów z końca 1999 roku na poziomie 6950.6 pkt.

Tylko czy Footsie zdoła ten squaring złamać? Patrząc na to, jak zaraz po 15.05.14 osłabła siła względna tego indeksu w stosunku do np. indeksów amerykańskich czy DAX’a mam spore wątpliwości. Niemniej jednak nie przesądzam sprawy tak długo, jak długo nie zobaczę próby nieudanego ataku na szczyt z 15.05 w ciągu najbliższych paru dni.

Hej! Czy ty nie próbujesz nam wmówić, że to może być koniec globalnej hossy od 2009 r.?

Nie, nie próbuję. To prawdopdobnie nie jest koniec hossy na wszystkich rynkach. To MOŻE być koniec hossy dla setki największych spółek, notowanych w Londynie. Może, jeśli squaring się utrzyma.

W takiej sytuacji FTSE100 byłby po prostu w potężnym trendzie bocznym od początku 2000 roku.

Zresztą dla innych indeksow wcale nie przewiduję TERAZ końca hossy.

Na przykład taki niemiecki DAX zdaje się pokazywać 5-falową strukturę spadkową w okresie 15-19.05.2014

ale to przecież wcale nie musi oznaczać końca hossy. I wg mnie nie oznacza, bo wpisywałoby mi się to ładnie w strukturę fali płaskiej typu 3-3-5 na tym indeksie, począwszy od szczytu ze stycznia 2014 (uwaga – wykres opracowany przed sesją z 23.05, bez uwzględnienia ostatniej sesji) :

oczywiście 2 warunki muszą tu być spełnione:

1. Moje oznaczenie jest prawidłowe – czego tak do konca nie jestem pewien, bo to, co oznaczam jako niebieskie 3-4 może być tak naprawdę falą X w podwójnym zygzaku; za tym podejsciem przemawiałoby np. duże podpobieństwo do siebie tej struktury i czerwonej III-IV.

2. W najbliższych dniach nie dojdzie do wyjścia DAX’a powyżej szczytu z 15.05

Na realizację punktu 2 są nadal spore szanse – dla większości rynków okres od 23 do 27-28.05 jest bardzo istotnym węzłem czasowym na poziomie dziennym, co postaram się pokazać na przykładzie amerykańskiego Nasdaq’a 100 w układzie dziennym:

i tygodniowym:

Objaśnienia:

11, 47, 76 – liczby z ciągu Lucas’a

13, 34, 55, 145 (144+1), 232 (233-1), 610 – liczby z ciagu Fibonacci’ego

79, 127, 162, 381 (382-1) czy 619(618+1) – liczby pochodne od Złotej Spirali potęg i pierwiastków współczynnika Fibonacci’ego (np. 79 –pochodna pierwiastka kwadratowego z 0.618, 127 – pochodna pierwiastka kwadratowego z 1.618 itd.)

Proszę pamietać o dokładności plus minus jednej jednostki czasowej!

Cykle Greenblatta wskazują na poważną szansę na utworzenie się szczytu w okresie 23-28.05.14 . Możliwe, że szczyt już powstał 23.05 – w tej sytuacji na Nasdaq 100 mielibyśmy sytuację jednakowej długości czasowej dla spadków z marca-kwietnia 2014 (ok. 27 sesji) i nastepujacych po nich wzrostów (również ok. 27 sesji).

Wracając jeszcze na chwilkę do FTSE100, dodam tylko, że dla tego indeksu mijający tydzień był 144 tygodniem od bardzo ważnego na tym indeksie dna z 9 sierpnia 2011 r. co jest kolejnym potwierdzeniem możliwej istotności omawianego szczytu z 15.05.2014 r. i zwiększa prawdopodobieństwo jego nie pobicia.

Załóżmy teraz, że squaring na FTSE100 się utrzyma – czy to oznacza, że w Londynie przechodzimy do silnych spadków? Prawdopodobnie nie. Proszę zauważyć, że w takiej sytuacji tylko dwie grupy będą uważały, że rynek niedźwiedzia już się zaczął: ci, którzy znają tę metodę i permabears, ale w ich wypadku to chyba żadne zaskoczenie. Większość nadal będzie uważać, że FTSE jest w trendzie wzrostowym i dopiero stopniowo pogarszająca się sytuacja techniczna zacznie przekonywać coraz większą grupę, że „to” się skończyło. Ta większość będzie jeszcze przez jakiś czas tworzyć popyt, nie pozwalający za bardzo rozwinąć się spadkom.

Przejście ze względnie silnych wzrostów wprost do mocnych spadków jest stosunkowo rzadkie i najczęściej towarzyszy pęknięciu baniek spekulacyjnych. A rok 2013 bardzo trudno uznać za finał banki spekulacyjnej na FTSE100 – trzeba by mocno naginać rzeczywistość, by próbować udowodnić tak karkołomną tezę.

Na razie oczekiwałbym tu raczej czegoś w typie trendu bocznego z coraz niższymi szczytami, formowanymi poniżej ekstremum z 15.05 , ze stopniowym kierunkiem lekko w dół. Coś w stylu zwierciedlanego odbicia ruchów FTSE 100 z 2013 roku, tylko z lekką tendencją spadkową, a nie wzrostową.

I jeszcze raz, na koniec The Clash:

„After all this, won’t you give me a smile?” (Po tym wszystkim czy nie uśmiechniesz się do mnie?)

🙂

Wiatry, co wieją –
Zapytaj je, który liść
Bedzie następny

Kyoshi Takahama (1874-1959)