Ciemne chmury na horyzoncie?

Twitter jest bardzo fajnym narzędziem. Kiedyś, by dostać takie dane ekonomiczne, jak te, które prezentuję poniżej, musiałem się zdrowo naszukać po źródłach. Dziś, dzięki TT ważne informacje same do mnie przychodzą. Jedyny warunek: wiedzieć KOGO śledzić 🙂

Zacznę od wykresu, który jest dla mnie wykresem miesiąca. I piszę to całkowicie poważnie. Czytelnicy jeszcze pamiętają, mam nadzieję, że w styczniu twierdziłem, że pod koniec tego roku USA będą zagrożone recesją. I oto dostałem do ręki chyba najpoważniejszy jak dotąd dowód takiego zagrożenia – poniższy wykres:

Wykres oryginalnie opracowany przez ISI Evercore, puściła w świat na TT Lis Ann Sonders, szefowa pionu strategii inwestycyjnych Charles Schwabb i wiceprezes tej instytucji.

Przedstawia on własne wyliczenia wpływów podatkowych na poziomie federalnym (tax survey) firmy Evercore (niebieska) i federalne wpływy od osób fizycznych (różowe). Dwie niebieskie pionowe linie na wykresie oznaczają momenty czasowe rozpoczęcia się ostatnich dwóch recesji w USA, czyli marzec 2001 i grudzień 2007.

Evercore obejmuje swoimi badaniami 16 najistotniejszych stanów USA, stanowiących 64% populacji tego kraju.

Wymowa jest prosta: spadek wpływów podatkowych badanych przez Evercore osiągnął już poziomy, przy których ostatnimi razy zaczynała się w USA recesja.

To nie znaczy, że w USA już na 100% mamy recesję (choć to całkiem możliwe), ale na pewno oznacza, że kraj ten ma do niej bardzo blisko i jeśli rozwój sytuacji w obszarze wpływów podatkowych będzie taki, jak dotąd, to państwo to w tym roku wejdzie jeśli nie w recesję, to z pewnością w istotne spowolnienie gospodarcze ze wzrostem PKB na poziomie zbliżonym do 0%

Mike Shedlock (Mish) pokopał z nieco innej strony w temacie, sprawdzając miesięczny raport Departamentu Skarbu „Monthly Treasury Statement” pod podobnym kątem – spadku wpływów. Oto 3 wykresy, które sporządził.

Wykres 1 – procentowa zmiana wpływów podatkowych rok do roku, mierzona za okres 8 miesięcy danego roku podatkowego, który zaczyna się w październiku. Na niebiesko – ogółem, na czerwono – podatki od korporacji:

Wykres 2 – wpływy podatkowe od osób indywidualnych

Wykres 3 – wpływy podatkowe od korporacji.

Uwagi dodatkowe – wszystkie wykresy obejmują 8 miesięcy roku fiskalnego w USA (czyli okres październik kalendarzowego roku poprzedniego do maja następnego włącznie) aby możliwe było ich sensowne porównanie; lata 2012 i 2016 są latami przestępnymi, a w roku fiskalnym 2013 w USA była podwyżka podatków.

Widać, że na poziomie federalnym w USA mamy stagnację wpływów podatkowych od osób fizycznych i wyraźny spadek wpływów od korporacji.

Nikt nie płaci więcej podatków, niż musi, a często stara się płacić mniej, stąd obserwacja wpływów podatkowych daje dobre pojęcie o aktywności gospodarczej kraju. Teoretycznie istnieje możliwość, że firmy wpadły na jakiś nowy, nieznany dotąd sposób „optymalizacji” podatkowej i to stąd ten spadek wpływów, w praktyce jednak jest to wysoce wątpliwe w kraju takim jak USA i trzeba przyjąć, że spadek ten odzwierciedla po prostu spadek zysków korporacji.

Z jednego powodu podejrzewam, że recesji mimo wszystko w USA (jeszcze?) nie mamy – średnioterminowe wzrosty amerykańskiego rynku akcji od lutego tego roku.

Rynek akcji w USA jest dobrym wskaźnikiem sytuacji gospodarczej i dopóki rośnie w układzie średnioterminowym, testując szczyty (przynajmniej SPX tak robi), recesji raczej nie ma. Ale może być ona blisko, przypomnę, że ostatnim razem szczyty indeksów w USA wypadły w październiku 2007 r., a już w grudniu 2007 zaczęła się tam wg NBER recesja. Oczywiście takie dokładne ustalenia początku recesji możliwe są jedynie post factum.

Faktem jest, że jedynie S&P500 atakował ostatnio rejony zeszłorocznych szczytów, a szersze indeksy (NYSE Composite czy Wilshire 5000) mają spory dystans do swych zeszłorocznych ekstremów.

Również indeksom technologicznym daleko do testów ich zeszłorocznych szczytów, analogicznie indeks małych spółek, Russell 2000. Jedynie bardzo wąski DJIA zbliżył się na tyle, by móc jego zachowanie nazwać testem szczytu.

W zdrowej hossie w USA indeksy technologiczne, wspomagane przez Russell 2000 „prowadzą” rynek w górę, coś więc z tym rynkiem jest „nie tak”, ale wzrosty to wzrosty i kwestionowanie faktów nie ma sensu.

Obawiam się jednak, że w minionym tygodniu wzrosty te zakończyły się także i w USA, i rynek ten dołączy do Europy. W Europie 377 tydzień od dna z marca 2009 dał nam szczyt korekcyjnego odbicia, znoszącego około 78,6% kwietniowo – majowego spadku. Rynek w USA pociągnąłby więc tydzień dłużej, by uzyskać szczyt w 55 tygodniu od historycznego szczytu wszech czasów z maja 2015 r:

Dobra. A co to wszystko oznacza dla rynków?

Znowu muszę wrócić do tego, co twierdzę tu od jakiegoś już czasu. W Europie nic się dla mnie nie zmieniło i „francuski trójkąt” jest podstawą mojego myślenia od prawie roku:

https://naturabramy.wordpress.com/2015/08/27/francuski-trojkat/

Co zaś się tyczy indeksu SPX widzę to tak:

1. Wariant optymistyczny – weszliśmy w USA (indeks S&P500) w trend boczny, który będzie się utrzymywać powyżej szczytów z lat 2000 i 2007 (przypomnę – strefa 1550-1575 pkt)

2. Wariant pesymistyczny – S&P500 nie jest aż tak mocny jak się wydaje i spadnie poniżej granicy szczytów z 2000 i 2007.

Na razie bardziej skłaniam się ku wariantowi pierwszemu. Test (czasem wielokrotny!) od góry siły przełamanego wcześniej megaoporu, który staje się wsparciem, jest typowym zachowaniem rynków w czasie hossy. Wariant optymistyczny znaczyłby więc, że wielka fala hossy, zaczęta w 2009 r. nadal się nie skończyła, przynajmniej w USA.

W ramach wariantu optymistycznego w nieco krótszej perspektywie możemy mieć 2 schematy rozwoju sytuacji:

1. Znowu spadamy do rejonu 1800 pkt i będziemy się tak kołysać między 2130 a 1800 jeszcze jakiś czas, nim ostatecznie kiedyś dojdzie do wybicia górą z tej strefy.

2. Tym razem poziom 1800 nie wytrzyma i SPX poleci niżej. Tu byłoby to po prostu coś, co falowcy nazywają korektą płaską 3-3-5, a obecny szczyt (jeśli to jest szczyt) byłby po prostu końcem fali B, a teraz zaczynalibyśmy falę C takiego układu. Drugim częstotliwościowo układem po równości fal A i C jest fala C jako 1.618 fali A, co wypadałoby akurat trochę ponad 1600 pkt i ładnie komponowałoby się z moją koncepcją testu rejonu szczytów z 2000 i 2007 🙂

Schematycznie pokazuję to poniżej

A co wybierze rynek zobaczymy już wkrótce.

Nad moimi nogami
Wyciągniętymi wygodnie
Kłębiące się chmury.

Issa (1763-1827)